ΒΙΟΨΙΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ
Κατευθυνόμενη με Υπέρηχο
Η οζώδης βρογχοκήλη αποτελεί μία από τις συνηθέστερες παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα. Η μεγάλη πλειοψηφία των θυρεοειδικών όζων είναι καλοήθεις και συνήθως αρκεί η ενδοκρινολογική τους παρακολούθηση, με υπερηχογραφικό έλεγχο, έλεγχο επιπέδου θυρεοειδικών ορμονών στον ορό του αίματος και πιθανώς θεραπεία με θυροξίνη. Υπάρχουν όμως και κακοήθεις (καρκινικοί) όζοι, με συχνότερο το θηλώδες καρκίνωμα, οι οποίοι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να διακριθούν υπερηχογραφικά από τους καλοήθεις. Η παρακέντηση αυτών των όζων παίζει σημαντικότατο ρόλο και αποτελεί την ασφαλέστερη μέθοδο έγκαιρης διάγνωσης και χειρουργικής αντιμετώπισης.
Από εκπαιδευμένο στην υπερηχοτομογραφία και στη συγκεκριμένη μέθοδο, ιατρό ακτινοδιαγνώστη, ή πιστοποιημένο άλλης ειδικότητας.
Χρησιμοποιείται σύριγγα 10 ή 20 ml, λεπτή βελόνα 23 ή 25G, συσκευή αναρρόφησης, τοπικό αντισηπτικό – αναισθητικό, συσκευή υπερήχων.
Ο εξεταζόμενος, τοποθετείται σε ύπτια θέση με υπερέκταση κεφαλής και γίνεται λεπτομερής υπερηχογραφικός έλεγχος του όζου ενδιαφέροντος. Στη συνέχεια και κατόπιν τοπικής αντισηψίας, με διαρκή υπερηχογραφικό έλεγχο, η βελόνα, δια του δέρματος, εισχωρεί στον τράχηλο, έως το σημείο του όζου και εντός αυτού.
Ακολουθούν μικρές παλινδρομικές κινήσεις, με ταυτόχρονη αναρρόφηση, που έχουν ως αποτέλεσμα τη λήψη κυτταρικού υλικού. Το αναρρόφημα εκπλύεται (ξεπλένεται) σε ειδικό συντηρητικό υγρό και η διαδικασία επαναλαμβάνεται 1 ή 2 φορές τουλάχιστον. Το ληφθέν υλικό αποστέλλεται προς περαιτέρω επεξεργασία σε κυτταρολογικό εργαστήριο και μελέτη από ειδικό ιατρό κυτταρολόγο .
Η πλειοψηφία των εξεταζομένων αναφέρει ‘μια ενοχλητική αίσθηση πίεσης’, ενώ η ένταση του πόνου συνήθως δεν ξεπερνά αυτή μιας ενδομυϊκής ένεσης. Εάν απαιτείται μπορεί να προηγηθεί τοπική αναισθησία, με αλοιφή.
Εάν ο εξεταζόμενος λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή, πρέπει να τη διακόψει – τροποποιήσει, μερικά 24ωρα πριν, κατόπιν οδηγιών του θεράποντος καρδιολόγου ή παθολόγου.
Άμεσα, χωρίς περιορισμούς.
Σύγχρονες μελέτες αναφέρουν ποσοστά ευαισθησίας της τάξεως 80% και ειδικότητας 90%, ενώ ιδιαίτερα αυξημένο είναι το ποσοστό των αληθώς αρνητικών αποτελεσμάτων (NPV) που αγγίζει το 97%. Τα ανωτέρω τοποθετούν τη συγκεκριμένη μέθοδο στην πρώτη γραμμή της διερεύνησης του ύποπτου θυρεοειδικού όζου.